Το επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο είναι μια συνηθισμένη διαταραχή του γόνατος πολυπαραγοντικής αιτιολογίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία είναι συντηρητική και σε αυτή περιλαμβάνονται επιλογές όπως: θεραπευτική άσκηση, manual therapy, ορθωτικά μέσα, ηλεκτροθεραπεία, taping και φαρμακευτική αγωγή.
Από μελέτες έχει βρεθεί επανειλημμένα ότι η θεραπευτική άσκηση είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για τη μείωση του πόνου. Τα προγράμματα άσκησης, παραδοσιακά επικεντρώνονται στην ενδυνάμωση του τετρακεφάλου και ιδιαίτερα στην ενεργοποίηση του έσω πλατύ. Ωστόσο πολλές φορές παρ' όλη την επιτυχία του προγράμματος υπάρχει περίπτωση οι ασθενείς να συνεχίζουν να παρουσιάζουν δυσλειτουργίες στην επιγονατιδομηριαία άρθρωση.
Ήδη, από έρευνες έχει φανεί ότι ο μειωμένος νευρομυικός έλεγχος στο ισχίο και στον κορμό συμβάλλουν στην έναρξη του επιγονατιδομηριαίου συνδρόμου. Στη βάση αυτή, διεξήχθη μία συστηματική ανασκόπηση με σκοπό να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής ασκήσεων στο ισχίο, τη λεκάνη και την οσφύ σε σχέση με τις μεμονωμένες ασκήσεις στο γόνατο.
Σε όλες τις μελέτες που εξετάστηκαν, η εφαρμογή ασκήσεων για το ισχίο,τη λεκάνη και την οσφύ οδηγούσε στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της λειτουργίας της άρθρωσης του γόνατος ενώ οι μεμονωμένες ασκήσεις του γόνατος οδηγούσαν στη μείωση του πόνου για το 80% και στη βελτίωση της λειτουργίας του γόνατος για το 75% των ασθενών.
Επομένως, οι φυσικοθεραπευτές θα πρέπει να εξετάζουν την εφαρμογή ασκήσεων για τη λεκάνη, το ισχίο και την οσφύ στην αντιμετώπιση του επιγονατιδομηριαίου συνδρόμου στα αρχικά στάδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου