Άρθρωση του Ώμου: ένας περίπλοκος μηχανισμός

   

   Μία από τις πιο περίπλοκες αρθρώσεις του ανθρωπίνου σώματος. Η μορφολογία της είναι τέτοια ώστε να επιτρέπει μεγάλο εύρος κίνησης προς όλες τις κατευθύνσεις. Η ελευθερία όμως των κινήσεων κάνει την άρθρωση αρκετά ασταθή και ευάλωτη σε τραυματισμούς, ειδικά στις δυναμικές αθλητικές δραστηριότητες, με το άνω άκρο πάνω από το επίπεδο της κεφαλής.

   Μεγάλος αριθμός συνδέσμων και μυών βρίσκονται γύρω από την άρθρωση προκειμένου να προσφέρουν παράλληλα σταθερότητα και έλεγχο τον κινήσεων.

  

Ανατομία ωμικής ζώνης

   Η ωμική ζώνη αποτελείται από τρία οστά- την ωμοπλάτη την κλείδα και το βραχιόνιο- τα οποία συνδέονται μεταξύ τους και δημιουργούν τέσσερις αρθρώσεις:

· Γληνοβραχιόνια άρθρωση (άρθρωση με τη μεγαλύτερη κινητικότητα)
· Στερνοκλειδική άρθρωση
· Ακρωμιοκλειδική άρθρωση
· Ωμοπλατοθωρακική άρθρωση 

   Η δυναμική, κινητικότητα και σταθεροποίηση της ωμικής ζώνης απαιτεί τη συνδυασμένη λειτουργία και των τεσσάρων αυτών αρθρώσεων, προκειμένου να υπάρξει φυσιολογική κίνηση. 

Σταθερότητα άρθρωσης του ώμου

    Η σταθερότητα της άρθρωσης εξαρτάται από τη συντονισμένη λειτουργία των στατικών και δυναμικών σταθεροποιών παραγόντων. Ως στατικοί σταθεροποιοί θεωρούνται οι σύνδεσμοι αλλά και ο επιχείλιος χόνδρος που υπάρχει στην γληνοβραχιόνια άρθρωση και προσδίδει μεγαλύτερο βάθος στην ωμογλήνη με αποτέλεσμα καλύτερη επαφή με την κεφαλή του βραχιονίου.

     Ως δυναμικοί σταθεροποιοί θεωρούνται οι μύες που διαπερνούν την άρθρωση του ώμου. Οι μύες του πετάλου των στροφέων (rotator cuff), μαζί με τη μακρά κεφαλή του δικεφάλου λειτουργούν για την παροχή δυναμικής σταθεροποίησης και ελέγχου της θέσης της κεφαλής του βραχιονίου μέσα στην ωμογλήνη. Τους μύες αυτούς αποτελούν:

· Υπερακάνθιος (supraspinatus)
· Υπακάνθιος (infraspinatus)
· Ελλάσων στρογγύλος (teres minor)
· Υποπλάτιος (subscapularis)

    Επίσης, οι μύες που είναι υπεύθυνοι για την κίνηση και την σταθεροποίηση της ωμοπλάτης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για τη φυσιολογική λειτουργικότητα του ώμου. Τους μύες αυτούς αποτελούν:

-Ανελκτήρας ωμοπλάτης
-Τραπεζοειδής
-Ρομβοειδής
-Ελάσσων θωρακικός
-Πρόσθιος οδοντωτός 

Επιγραμματικά οι υπόλοιποι μύες που επηρεάζουν την άρθρωση, κινητικά και σταθεροποιητικά είναι:

· Δελτοειδής
· Μείζων θωρακικός
· Πλατύς ραχιαίος

 

Δυσλειτουργίες - τραυματισμοί ωμικής ζώνης.

    Όπως αναφέρθηκε, λόγω της αυξημένης ελευθερίας κινήσεων, η άρθρωση είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε τραυματισμούς. Κάποιες από τις πιο κοινές παθήσεις της ωμικής ζώνης αποτελούν:

· Ρήξεις των μυών που αποτελούν το πέταλο των στροφέων.
· Σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.
· Συμφυτική θυλακίτιδα (Παγωμένος ώμος)
· Εξαρθρήματα (κυρίως πρόσθια)
· Παθολογική χαλαρότητα ή αστάθεια.

Αποκατάσταση- σωστή λειτουργία της άρθρωσης.

  Μετά από έναν τραυματισμό ή ένα χειρουργείο, ένα καλά διαμορφωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να βοηθήσει στην επιστροφή στις συνήθεις καθημερινές σας δραστηριότητες.
  Βασικό στοιχείο της αποκατάστασης αποτελεί η λειτουργική σταθερότητα του ώμου. Αυτό προϋποθέτει την καλή λειτουργία από τους μύες του πετάλου των στροφέων και της ωμοπλάτης καθώς η ενέργεια τους είναι συντονισμένη και αλληλεπηρεάζεται.

   Αφού υποχωρήσουν τα συμπτώματα του τραυματισμού, όπως ο πόνος και το οίδημα, και αφού η άρθρωση έχει το πλήρες εύρος της κινητικότητας της, ασκήσεις διατάσεων και ενδυνάμωσης που σκοπεύουν στην επίτευξη σταθερότητας και λειτουργικότητας της ωμικής ζώνης είναι απαραίτητες. Σε καμιά περίπτωση η εφαρμογή των ασκήσεων δεν θα πρέπει να προκαλεί πόνο, οίδημα και γενικότερη αύξηση των συμπτωμάτων.
    Ο φυσικοθεραπευτής είναι ο κατάλληλος για την εφαρμογή ενός εξατομικευμένου προγράμματος αποκατάστασης ανάλογα με την διάγνωση. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον φυσικοθεραπευτή σας.